İPEKYOLU ÜNİVERSİTESİ MASTER PLANI FİKİR ÇALISMASI 2007

Üniversite yerleşkeleri tipik özelliklere sahiptir:

Sürekli büyüme eğilimi gösterirler;

Kentsel yaşantının tüm mekanlarına gereksinim duyarlar.
İpekyol Üniversitesi, iki ayrı alan üzerinde gelişecek olması (Akyazı ve Gürbulak); dik topografyası ve kentten kopukluğu nedenleriyle sorunlar barındırmaktadır. Bu farklılığın yarattığı sorunlara çözüm aranması tasarımımızın ana ekseni oldu.

Üniversite’nin odağını ve ana hayatını Akyazı yerleşkesi oluşturdu. Mevcut yol ile ikiye bölünen alanın güneyindeki sırtlar, eğimin homojen ve yapılaşmaya elverişli olması nedeniyle, eğitim amaçlı kullanıldı. Yolun kuzeyindeki alan ise, eğimin fazla olması ve yüklü programlı yapılar için elverişsiz olması nedenleriyle, yurtların yerleşimi için kullanıldı. Bu iki bölge bir “köprü/omurga” ile bağlandı. Omurga iki bölgeyi birleştiren/bütünleştiren bir mimari eleman olmanın ötesinde, ortak yaşantının programlarını içeren “merkez” işlevini de yüklendi.
(Şekil 1)

Topografyanın dik olması yerleşimde arazi konturlarına azami uymayı gerektirdi. Bu nedenle eğime paralel yerleşmeye özen gösterildi. Özellikle eğitim bölgesinde bu yaklaşım tasarımın mekansal karakterini de oluşturdu: Eğime paralel “iç sokaklar” etrafında gelişen, çizgisel bloklar ve blokların kompozisyonuyla oluşan doku. Bu düzende bloklar zemine en az müdahale ile oturmaktadırlar. “İç Sokak” tüm yapıları strüktüre eder. Bloklar bir tür “konteyner” olarak biçimlendirilmişlerdir. Böylece derslik, laboratuar, atölye, yönetim büroları, akademisyen odaları vb. kullanımlar tek bir strüktür içinde yer alırlar. Strüktür basit bir yapıdadır, ve bu basitliği sayesinde esnektir. Zaman içinde olabilecek değişikliklere açıktır. Bloklar en fazla dört katlıdır. Bazı bloklar ise daha az katlıdır. Bu farklılıklar, dokuya zenginlik katar ve bütünün, tipin tekrarıyla, zenginleşmesine olanak verir.

İç sokak etrafında gelişen fakülteler, lineer gelişim potansiyeline sahiptir. İkinci ve üçüncü etaplar sokak etrafında gelişecek ve yerleşke büyüyecektir. İkinci ve üçüncü etapların gelişimi tasarımımızda sembolik olarak tasarlanmıştır. Gelişmenin olası seçeneklerini/potansiyellerini göstermektedir. Gelişme daha başka bir programa göre, daha farklı da olabilir. (Şekil 3)

Yerleşke içi dolaşım yaya ağırlıklıdır. Kurgunun ana omurgası kuzey-güney aksı üzerinde gelişmekte ve iki bölgeyi birleştirmektedir. Ancak eğim nedeniyle bu omurga merdivenlerle biçimlenmektedir. Araç ulaşımı merdivenlerin sorunlarını giderecek bir yapıdadır. Özellikle yurtlar bölgesinde, bazı yollar, gereğinde servis amaçlı araç girebilecek standartta tasarlanmıştır.(Şekil 4)

STRÜKTÜR
Yapılar genelde betonarme karkas olarak tasarlandı. Programın en önemli bölümünü oluşturan eğitim birimlerinde, 6x8m (bürolar, akademisyen odaları), 6x10m (derslikler, laboratuarlar) ve 6x12m (atölye ve özel laboratuarlar) taşıyıcı düzeni kullanıldı. Esnek bir taşıyıcı sistem hedeflenerek, konteyner gibi ele alınan bu bloklarda taşıyıcı azaltılmaya çalışıldı. Sistem prefabrikasyona da uygun ele alındı. Ancak bu konuda detaylı maliyet analizi yapılmadığı için kesin bir düşünce oluşturulmadı. İç sokak üzerinde ise hafif, çelik bir örtü önerildi.
Diğer yapılarda da benzer taşıyıcı sistem düşünüldü. 6x6m, 6x7.5m gibi taşıyıcı düzenleri seçildi. Yapılarda deprem kurallarına uygun, ekonomik sistemler tercih edildi. (Sekil5)

Tepe üzerinde yer alan yapılar güçlü kentsel imgelere sahiptir. Eğimin yaratığı gerilim mekana dinamizm katmaktadır. Bu konumlanma, doğal olarak bir tehlikeyi de beraberinde getirmektedir. O da yapıların yığılma etkisi yaratmasıdır. Bu sorun, az katlı, çizgisel kütlelerin, dinamik kompozisyonu ile aşılmaya çalışıldı.Topografyanın doğal hatlarını izleyen yapıların ağaç dokusu ile tamamlanması yerleşimin karakterini oluşturdu. Mimari karakter olarak öykünmeye yaslı mimari oyunlardan özenle kaçıldı. İşlevin temsil edildiği, rasyonel, yalın bir dil tasarımın ifadesi oldu.

İPEKYOLU ÜNİVERSİTESİ AKYAZI YERLEŞKESİ

AKYAZI YERLEŞKESİ

GÜRBULAK YERLEŞKESİ